Ahşabı tahrip eden canlıların yaşayıp gelişebilmesi için oksijen, ısı ve suya ihtiyaçları vardır.Bu nedenle ahşap kuru tutulursa (nem oranı %20′ nin altında) çürüme belli bir ölçüde kontrol altına alınabilir. Gerçektende dayanıksız bir ağaç türü olan akça ağaçtan yapılmış olan tabutlar Mısır Piramitlerinin kuru ve sıcak ortamında günümüze kadar sağlam kalabilmiştir. Eski Türk evlerinde saçakların geniş tutulmasının bir nedeni ahşap cepheyi yağmurun etkisinden korumaktır. Hizmet ömrü boyunca ahşap malzemeyi kuru tutmak çok zordur. Dışarıda kullanılan ahşap, yağışlar nedeni ile, bina içinde kullanılan ise hatalı su tesisatı, akan dam ve yoğunlaşma nedeni ile ıslanıp, rutubeti,çürüme ortamı için uygun bir düzeye kolayca gelebilir.
Ahşabın kuru tutulduğunu varsaysak bile yaşayıp gelişmesi için gerekli suyu uzun mesafeden taşıyan “Kuru Çürüklük”mantarlarının, termitlerin tahrip edici faaliyetlerini durduramayız. Ahşabın kuru tutmak için başvurulan yöntemlerden biri de yüzeyi su geçirmeyen bir tabaka ile örtmek yani boyamaktır. Ancak ahşap çalıştığında boya tabakası kısa zamanda çatlar. Bu çatlaklardan giren su ahşabı ıslatır ve daha da kötüsü, üzerindeki boya tabakasından dolayı buharlaşıp çıkamayarak mantarların gelişmesi için ideal bir ortamın oluşmasında neden olur. Dış cephede kullanılan ahşaba macun uygulanması ve su buharı geçirmezliği yüksek boyaların kullanılması bu nedenle sakıncalıdır. Dış Cephede ahşabın üzerine macun sürülmemeli ve nefes alan ahşap boyaları kullanılmalıdır.